Dag 1

Eindelijk kan ik mijn bagage ophalen. En gelukkig zie ik hem daar gelijk op de band liggen. Dan kijk ik naar die van mn reisgenootje. Haar tas is veel kleiner en zij reist voor 8 maanden……Hmm was achttien kilo dan toch te veel? Zij heeft een kleine backpack en een lichte handtas waar bijna niks in zit. We gaan wel zien hoe ik me hier mee ga redden of niet. Eerst maar eens opzoek naar een toilet en een pinautomaat zodat we ons voor de komende uren kunnen redden. Eenmaal dat gedaan, kijk ik haar een aan en heb geen idee hoe ze heet. Haha dat was raar, we waren al een paar uur in gesprek. Haar naam is Puck. Maar omdat niemand dat hier goed uit kan spreken gebruikt ze haar tweede naam, Yara.
Ze had backpackers hostel “Maze” opgezocht. En we konden daar met de trein heen. Via de WiFi van het vliegveld zoeken we op waar het is en welke trein we moeten hebben. Maze ligt echt in het centrum van Sydney. We kopen een duur treinkaartje (want het schijnt maar een kort stukje te zijn en dit kost ons 17 dollar) en zoeken onze trein. Deze vertrekken ondergronds. Hij stopt en komen uit bij een park. En nu? Ik vraag aan haar het adres zodat we gerichter kunnen zoeken. De hostel zit aan Pitt street. We kijken op een plattegrond bij het park en we hoeven maar drie straten verder op te zijn. Dat scheelt. Dat is best dichtbij denk ik dan. Eenmaal daar toch maar even de weg vragen. Ik vraag een meisje dat in een dure winkel werkt. Super vriendelijk legt ze uit waar het is. Veel verder op en dan is het aan de rechterkant. Na drie lange straten is Puck er klaar mee. We hadden er al lang moeten zijn, zegt ze. Mijn gevoel zegt dat ook. Dus gaan we maar op zoek naar een plek waar we WiFi kunnen gebruiken om opzoek te gaan naar het huisnummer dat we op dat moment nog niet hebben. Op de hoek van het “Hyde Park” , terug van daar waar we waren, vinden we een plek waar we kunnen internetten. Nummer 340 moeten we hebben. Balend komen we er achter dat de vrouw toch gelijk had en we een stukje door hadden moeten lopen. Maar goed we weten nu waar we moeten zijn en eindelijk vinden we Maze. Mijn eerste hostel. We vragen naar een kamer en er is nog genoeg plek. Er is plek in een 4 personen meiden kamer. Dat is prima en we boeken gelijk voor 3 nachten. Helaas kunnen we er nog niet in, de bedden moeten nog opgemaakt worden. Het is ook nog maar 11 uur. We mogen onze tassen droppen in een speciale bergplaats zodat we verder kunnen met alleen onze handbagage. We besluiten Sydney in te gaan. We vragen naar de haven en het Opera gebouw. Dat is de straat uitlopen en je bent er. Ongeveer 20 minuten lopen. Dat is wel erg dichtbij. Na 30 minuten lopen komen we bij de ferry’s. Puck die hier al eerder is geweest toen ze 12 was, geeft aan dat het Opera House achter de boten ligt. Tien stappen verder en ik zie het Opera House en de Habour Bridge. Er is een parkje met palmbomen en een fantastisch uitzicht over het blauwe water en het Opera House. Wat een fantastisch mooi gebouw. Ooh wat ben ik blij dit eindelijk met eigen ogen te kunnen bewonderen. Ik maak een sprongetje van binnen. Het is gewoon nog ochtend en dit is al wat ik zie! Ik wordt er ontzettend blij van.
Overal zijn mensen aan het hardlopen. Er lopen wel toeristen maar het zal nog wel rustig zijn omdat het ochtend is, gok ik. Wow ik vind het hier echt fantastisch. De winkels zijn mooi en groot. De straten schoon en mooie gebouwen en veel enorme hoogbouw van kantoren tot appartementen.
Rond de haven zoeken we een plekje om wat te eten en te drinken. Ik kies voor een heerlijk burger en een bier. Dat doet me goed! Proost op ons arriveren in Australië. We kunnen heerlijk ontspannen en zitten bij het restaurant een aardig tijdje en kijken rustig naar alles wat voorbij komt lopen. Dan zie ik een bekende………en net op tijd bedenk ik mij niet te gaan zwaaien omdat dit helemaal geen bekende van me is maar gewoon bekende tv-persoonlijkheid. Haha oeps. Vond het al raar. Ja hoor, loop je net een halve dag in Sydney kom je een bekende tegen, gelukkig was dit niet zo.

We lopen door de winkelstraat terug naar het hostel. We mogen eindelijk in onze kamer. We krijgen onze sleutels en vragen naar de WiFi wat we kunnen krijgen voor 4 dollar per dag…... Benieuwd naar hoe dit er hoe kamer uitziet lopen we de trappen op en volgen onze route beschrijving. Het is echt een maze( doolhof). We hebben de kamer op verdieping geel. Om de hoek zitten de douches en WC´s. De kamer is klein en heeft 2 stapelbedden en bureau. De twee onderste bedden zijn bezet. Dus maken we onze bedden op aan de bovenkant. Het bed voelt goed, dus daar kan ik me wel op redden voor de komende 3 nachten. Het plafon is wat stoffig maar voor de rest vind ik het best oké. Alles doet een beetje verouderd aan. Maar gok dat dat overal wel het geval zal zijn. Nu de omgeving van het hostel maar eens bekijken. En misschien kunnen we al opzoek naar een simkaart voor onze telefoon. We zitten in hartje centrum dus overal zijn winkels, supermarkten en van alles en nog wat. We lopen een Vodafone winkel in. Onze providers van thuis. Misschien kunnen zij ons helpen maar geloof het of niet, dat is niet het geval. Allemaal lastig en moeilijk en nee, nee. Winkels met Chinese winkelpersoneel. Nou goed, laat maar. We komen hier vast ergens anders wel uit. We besluiten weer terug te gaan naar het hostel. Eenmaal daar ontmoeten we ons eerste `roommate` Clare van Engeland. Ze is heel gezellig, heeft een overduidelijk Engels accent en praat graag. Ze is al 20 maanden in Australië. En heeft alles al zo ongeveer gezien en gaat over 2 maanden weer terug. Ze is voor een paar maanden aupaire geweest. In Engeland was ze schooljuf en nu na het werken als aupaire is ze er helemaal klaar mee en wil nooit meer voor de klas staan. Dusss….. Ze legt het een en ander aan ons uit zoals welke telefoonprovider we moeten zoeken. De tijd gaat als een speer. Clare neemt ons mee naar een tentje waar we wat kunnen drinken. We hebben van het hostel bonnen gekregen voor een gratis drankje dus dat doen we dan maar. Ik ben niet zo dol op wijn in het uitgaansleven normaal gesproken dus neem maar weer een biertje. Heerlijk. We zijn drie erg moe van de dag. Rond 21.30 komen we weer terug in ons hostel en liggen om 22.00 op bed.